Rodzaje zaburzeń nerwicowych

Zaburzenia nerwicowe występują pod wieloma postaciami. To szeroka grupa różnorodnych zaburzeń, które potocznie określane są mianem “nerwicy”. Do przyczyn ich powstawania i rozwoju zaliczamy przede wszystkim czynniki psychologiczne.

Klasyfikacja zaburzeń nerwicowych

• Zaburzenia lękowe w postaci fobii. Objawiają się poprzez lęk fobiczny przed czymś, co obiektywnie jest niegroźne, w tym nie tylko przed rzeczami, zwierzętami czy przedmiotami, ale również wydarzeniami czy sytuacjami, które pacjentowi wydają się niebezpieczne lub w powodują dyskomfort, strach, cierpienie. Do tej grupy zaburzeń zaliczamy m.in. agorafobię, fobie społeczne, specyficzne (izolowane) postacie fobii (np. akrofobia, arachnofobia, klaustrofobia, zoofobia itd.).
• Zaburzenia lękowe z napadami lęku, czyli epizodyczny lęk paniczny. Objawiają się nawracającymi napadami bardzo silnego lęku, występującymi niezależnie od konkretnej sytuacji. Uczuciu przerażenia towarzyszą inne symptomy, jak duszność, kołatanie serca, przyspieszona praca serca, zawroty głowy, ból w klatce piersiowej.
• Zaburzenia lękowe uogólnione, inaczej nerwica lękowa. Występowanie przewlekłego lęku, niezależnego od konkretnych sytuacji, np. uczucie ciągłego napięcia, niepokoju, rozdrażnienia, zaburzenia koncentracji, napięciowe bóle głowy itp. Wynika on głównie z nadmiernych, nieadekwatnych do sytuacji obaw, np. lęk przed hipotetycznymi sytuacjami, które mogą zdarzyć się pacjentowi lub jego bliskim.
• Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, czyli nerwica natręctw. Występowanie nawracających myśli (obsesje) lub przymusowych czynności (kompulsje).
• Ostra reakcja na stres, czyli zaburzenia stresowe pourazowe. Są to traumy, określane jako stan psychiczny spowodowany głębokimi zmianami w funkcjonowaniu człowieka wywołanymi sytuacjami zagrażającymi zdrowiu lub życiu człowieka.
• Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne). Diagnozowane są u osób, u których dochodzi do utraty świadomej kontroli nad własną pamięcią, myślami, ciałem, myśleniem, przeżywaniem.
• Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną. Są to zaburzenia somatyczne, np. uporczywe bóle, które mają wyraźny związek z czynnikami psychologicznymi (nie dotyczą konkretnej choroby czy chorób somatycznych).
• Inne zaburzenia nerwicowe, np. zespół depersonalizacji-derealizacji, neurastenia.

Leczenie zaburzeń nerwicowych

Zaburzenia nerwicowe wymagają profesjonalnego, kompleksowego leczenia. Przede wszystkim niezbędna jest specjalistyczna diagnostyka, a następnie stosowana terapia psychologiczna. Ten rodzaj zaburzeń stanowi bardzo duże obciążenie nie tylko dla pacjenta, ale i jego bliskich, ponieważ skutki choroby zwykle wpływają na wszystkie sfery życia — nie tylko osobistego, ale i zawodowego. Stosowane obecnie metody leczenia to przede wszystkim psychoterapia poznawczo-behawioralna i farmakologia.